Çünkü hayatta olmak kendini muhakkak hayat dolu hissedeceğin anlamına gelmez.
Kendinizi Sınayın
- Kendinizi huzursuz hissettiğiniz olur mu?
- Etrafınızdaki dünyadan kopuk olduğunuzu hissettiğiniz olur mu?
- Kendinizi robotmuşsunuz ve programlanmış bir hayat yaşıyormuşsunuz gibi hissettiğiniz olur mu?
İç Ses
Sandviç yapıyorsun, sandviç yapıyorsun, sandviç yapıyorsun. Mayonezi alıyorsun, mayonezi alıyorsun, mayonezi alıyorsun. Mayonezi sürüyorsun, mayonezi sürüyorsun, mayonezi sürüyorsun. Sandviçi kesiyorsun, sandviçi kesiyorsun, sandviçi kesiyorsun. Kanıyor, kanıyor, kanıyor. Fena kanıyor, fena kanıyor, fena kanıyor. Tezgâha kan akıyor, tezgâha kan akıyor, tezgaha kan akıyor. Başın dönüyor, başın dönüyor, başın dönüyor.
Yahu, bu çok sıkıcı.
Tanı
Depersonalizasyon insanlığın küçük ruhsal tuhaflıklarından biridir. İnsanlık nüfusunun neredeyse dörtte üçü, geçici olmakla birlikte, stresli dönemlerinde bunu bir şekilde yaşar. Kendi gözlerinle bakıp da dünyanın senin etrafında ama sanki başkasının hayatıymış gibi döndüğünü gördüğün o anlar –kopukluk hissi. Bir şeyler yaparsın. Gündelik işlerini görürsün, fakat sen değilsindir. Ya da sen sensindir, fakat alışık olduğun sen değilsindir. Bu his genellikle bir dakikadan daha kısa sürer ve hayat boyunca sadece birkaç kez gerçekleşir. Fakat depersonalizasyon bozukluğu olanlar için bu sürekli bir duygudur, hiç kesilmez.
Bu duygu aniden gelebilir, sonra da sizi hiçbir zaman terk etmeyebilir. Bundan muzdarip olanlar yarı –uyuşuk/yarı-kaygılı bir ruh haliyle yaşarlar. Daha çok bir tür kargaşa söz konusudur. Hayatını bir film seyreder gibi seyretme hali olarak da bilinir. Ya da bir robot veya hayaletmişsin gibi. Bunların hiçbirinin doğru olduğunu düşünmezsin gerçi. Duygusu böyledir sadece. Aklını kaçırdığından endişe edebilir, dünyayla temasını yitirdiğini hissedebilirsin. Fakat bir şekilde, normal hayatını sürdürürsün ve etrafındaki insanları çoğunun hislerinden haberi bile olmaz. Bunun kişi için ne kadar yıldırıcı olabileceğini tahmin edebilirsiniz.
Nedenleri
Depersonalizasyon bozukluğunun nedeni nedir? Bu retorik değil, gerçek bir soru. Yanıtını biliyorsanız lütfen hiç zaman kaybetmeden bildiğiniz bütün ruh sağlığı uzmanlarıyla temasa geçin.
Bilinen tek şey, Cotard sendromu gibi nörolojik bir sorun ya da şizofreni gibi psikotik bir bozukluk olmadığı. Panik bozukluğu ya da depresyon gibi ruhsal bir sorun olduğuna neredeyse kesin gözüyle bakılıyor. Genellikle trafik kazası ya da ölümcül bir hastalık gibi hayatı tehdit eden bir olaydan sonra ortaya çıkar.
Tedavi
Depersonalizasyon bozukluu genellikle kendiliğinden geçer. Her ne kadar gerçeklikle bağlantılı olmadığınızı hissetseniz de, aslında bağlantılısınızdır. Çoğu hasta zamanla düzelir.
Kendiliğinden geçmezse psikoterapi yarar sağlayabilir. Aslında psikotik bir bozukluk olmamasına rağmen, antipsikotik ilaçların ve antidepresanların da iyi sonuç verdiği görülmüştür.
Meraklısına…
Bir adamın, aktör John Malkovich’in beynine giden bir tünel keşfettiği John Malkoviç Olmak filmi, muhtemelen depersonalizasyon bozukluğunun bu güne dek perdeye yansıtılmış en başarılı yorumudur. Gerçi ondan başka deneme olduğu da söylenemez. Fakat başka bir insanın beynin içinde var olma fikri bu bozukluğu tam olarak tanımlıyor.
Delişey -- 11.08.2011 - 12:27
- Kendinizi huzursuz hissettiğiniz olur mu?
- Etrafınızdaki dünyadan kopuk olduğunuzu hissettiğiniz olur mu?
- Kendinizi robotmuşsunuz ve programlanmış bir hayat yaşıyormuşsunuz gibi hissettiğiniz olur mu?
ahaaa sınadım kendimi bunlar bana benziyo:P P P P
hatta şu an sıyırmış durumdayım huzursuzluktan aha da bu kadar açık seçik bildiriyorum. paranoyalarımda var. insanlar korkuyor benden temkinli yaklaşıyor, fazla samimi olmuyor, saygılı olmaya çabalıyor mahsuscuktan hikayee ben anlarım nasıl bişi saygı:))) şaka yapmaktan kaçınıyor, elimi versem kolumu da alır diye düşünüyor:))
hiç de bile öyle değil aslında... deli olmamın tek sebebi akıllı olduğunu sanan insanlardır.. çok bilmişler, her şeyi bilmişler, her bir şeyi çok bilmişlerdirr:)))
ve psikoterapi evet, kesinlikle bana bu lazım:)
işaret çok -- 11.08.2011 - 12:31
etrafımdaki dünyadan kopuk olduğumu hissediyorum, demek ki allah var!
Misafir -- 29.01.2013 - 19:41
Allah'ın varlığına gerçekten birebir kanıt. mucizeyi içinizde yaşıyosunuz, ama çok zor yaşaması, yaşayana... 11 yıldır DP hastasıyım.
Mükemmelliyetçi. -- 02.02.2013 - 12:47
Depersonalizasyon..
Bunu yaşayan herkes mutlaka bir buluşa, önemli düşüncelere imza atmıştır.
Nasıl derseniz şöyle: ben mesela bir günde düşündüğüm şeylerle evrenin sırlarını, insanlık sırlarını ve en önemlisi nasıl bir düzen içinde olduğumuzu görüyorum(düzenden kopuk olsam da)
İşin garip yanı ne biliyomusunuz? şu üstte yazdığım yazıyı okuyan depersonalizasyonlu olmayan insanlar "deli lan bu!" "ne saçmalıyo" gibisinden düşünecektir ama depersonalizasyonlu insanlar "aha! tam da benim gibi düşünüyo!" "bu imkansız iki farklı insan apaynı şeyleri nasıl düşünebilir!" diyecektir..
Depersonalizasyon GENELLİKLE zeki insanların yaşadığı bi rahatsızlıktır, depersonalizasyon yaşayan bi insanın düşünebildiklerini normal bi insan anlayıp kavrayabilseydi o zaman bütün dünyada kaos olurdu,
şöyle ki insanlık fena bi oyunun içinde ve biz(depersonalizasyon yaşayanlar) bu oyun çemberinin dışındayız.
Çemberin dışında olmamız duygularımızı, hislerimizi ve diğer çoğu insanlık duygumuzu elimizden almış olmasına rağmen; insanlar arasındaki diyaloglarda oynanan oyunları, insanların iç güdülerini ve insanın gerçekte ne kadar aşağılık bir yaratık olduğunu, insanların ne kadar da kolay kandığını ve insanların kapasitelerinin farkına varmadan sığır gibi yaşayıp öldüğünü görüyoruz biz depersonalizasyon rahatsızları.
Evet bu yazımı okuyup kavramayabilirsiniz, anlayamayabilirsiniz, ne diyo lan bu diyebilirsiniz, deli de diyebilirsiniz.
Ama ne yazık ki gerçek bu, İNSANLAR KAPASİTESİNİN FARKINDA OLMADAN BOŞ BELEŞ YAŞAYIP ÖLÜYORLAR..
owenbrick -- 04.02.2013 - 20:31
selam arkadaşlar bende derealizasyon ve depersonalizasyon hastalığını en şiddetli biçimde yaşayanlardan biriyim. mail adresimi yazdım bana ulaşırsanız sevinirim..
rumana -- 05.02.2013 - 00:39
"insanlar arasındaki diyaloglarda oynanan oyunları"
bunu iyi gözlem yaparakta çok net anlayabiliyor çoğu kişi diye düşünmüşümdür hep
bir hastalıktan çok özellikmiş gibi görünüyor anlatılanlara göre.mutlaka çok zor yanları da vardır.ama sanırım böyle kalmak isterdiniz onlardan olmaktansa?
-- 27.05.2013 - 00:43
Yazsammi yazmasammi diye düşündüm cok gece saat 03:35 ama ben hala uyuyamiyorum sürekli bu sorun kafamda acaba nasil kurtulurum gozumu acar acmaz birseyler okuyorum arastiriyorum soruyorum dedikleri gibide kimse pek birsey bilmiyor cogu psikiyatr Dp'nin ne oldugunu bile bilmiyo anlattigimda anksiyete bozuklugu panik atak teshisi koydu ilaclari ictikce daha kötü oldum megerse antidepresanlar tetikliyormus biran once gecsin istiyorum atak seklinde oluyo surekli gece karanliga cikamaz oldum hava hafif kararsin ic sıkıntısı bunalma ardindan dp .. surekli yasiyorum zaten o an asiri fazla oluyo kime anlatsan anlamaz ilacta yok dunyanin hapini ictim en guzel zamanlarimda eve hapsoldum arkadas cevrem yok artik biryere cikamaz oldum zamanla daha kotu oluyo zamanla gecer diye birseyde yok ... haci hoca dediler onlara kadar gittim 13yasimdan bu zamana kadar var yaşım 20 .. git gide kötü oluyor . Ilacla gecirebilen biri varsa lutfen ilacin isminide versin lutfen...
peyote -- 27.05.2013 - 18:15
Yazıda "kendiliğinden geçer" deniyor misafir. Geçemez mi ki? :S
rumana -- 27.05.2013 - 18:48
misafir peki çok hoşlandığınız şeyler var mı? mesela yüzmek gibi.bunları yaparkende mi aynı mekaniklik devam ediyor? bir de kafanızı tamamen boşaltacak sadece heyecan düşüneceğiniz şeyler deneseniz.mesela bungee jumping.ya da bol adrenalinli herhangi bir şey.denemediyseniz bu tip bir şey denerken neler hissettiğinizi ölçün.bir de üniversitedeyseniz bazı okullarda paraşüt kulüpleri oluyor.gerçi hiç tanımıyorum sizi ama ilaçtan ziyade psikolojinizi didikleyip öğrenerek bu durumu nelerle ekarte edebileceğinizi deneme yanılma yöntemiyle bulabilirsiniz belki.benim bir arkadaşım panik atakla böyle savaşıyor.kendi psikolojisinin uzmanı oldu ve işe yarıyor gibi.umarım sizinki de biran önce geçer
-- 01.07.2013 - 16:52
@rumana..
Kesinlikle onlar gibi olmayi istemem..
Nerede olsam insanlari gozlemliyorum, bakiyorum, dusunuyorum.. Hepsi ayni hepsi !
Halbu ki depersonalizasyonun taniminda `robotlasmis, mekaniklesmis gibi hissetme` yazar. Ama saglikli insanlar farkinda olmadan robotlasmis bir sekilde yasiyor bence.. Hepsi tv izliyor, ayni seylere gulup ayni seylere agliyorlar, ayni seyleri giyiyorlar, ayni seyleri yiyorlar, gunluk hayatta konusurken hep ayni kaliplasmis cumleleri kullaniyorlar..
Merhaba
Merhaba
Nasilsin ?
Iyim.
Ve bana gore insanligin cektigi en buyuk aci icindeki ve beynindeki gucun farkinda olmadan, hep kurallara gore, bugune kadar kendisine ne ogretilmisse sadece ogretilerin cercevesi icinde dusunup hareket ediyorlar.
Zaten bu cercevenin disina ciktiginiz an siz de bir depersonalizasyon rahatsizisinizdir. Sizin dediginiz gibi rahatsizlik degil de farklilik ta diyebiliriz buna..
Ama her rahatszilik gibi bunu da rahatsizlik(hastalik) yapan seyler var tabi.. Beyin kimyasinin degismesi gibi..
Bunu yasayan diger arkadaslari bilmem ama ben daha cocukken farkli oldugumu, o mutlu gunlerimin buyuyunce bir sekilde mahvolup daha da dibe vuracagimi biliyordum..
Hangi gun, hangi tarihte depersonalizasyon yasamaya basladim bilmiyorum ama 3 yildir boyleyim. Artik gecmeyecegi icin alismaya basladim..
Bazi arkadaslar ilac sormus.. Simdilik depersonalizasyon ne ilacla ne de terapiyle duzelmiyor. Sadece kucuk yaslarda yasayan cocuklarin tedavi imkani var.. Hatta ve hatta doktorlara inanmayip tip ogrencilerinin derslerine girdim. Bircok universitede..
Ve neyle karsilastim biliyormusunuz ? Aci ve koskocaman bir SIFIR !
Bu rahatsizlik hakkinda neredeyse hicbirsey bilinmiyor ve ogretilmiyor.
Derslerde sadece yuzeysel bir deginiliyor ve geciliyor.
Psikolojinin babasi sayilan adamalarin kitaplarinda bile ayni sey yaziyor. `tedavisi ile ilgili kesin bir bulgu yoktur`..
Belirlenen kriterlere gore 1.5 yildan uzun bir suredir bunu yasiyorsaniz hastalik kroniklesmis sayiliyor, ve bu da sizin bir an once bu rahatsizligi dislamaya calismayi birakip alismaniz alamina geliyor..
Bundan kurtulmak icin goz egzersizleri yaptiginizi, hizli nesneleri takip ettiginizi, deli gibi arastirma yaptiginizi, akla gelen her turlu ilginc yontemleri denediginizi biliyorum :) Yaptiginiz isleri yapmayi birakin ve size bahsedilen o zekayi kullanin. Kullanin onu ! Hepiniz birer yazar olabilirsiniz, bilim adami olabilirsiniz, kimyager olabilirsiniz. Ve en onemlisi cok iyi bir psikolog/psikiyatrist olabilirsiniz.
Kara kara dusunmeyi, avuclarca ilacla durumunuzu daha da kotulestirmeyi birakip size verilen bu firsati degerlendirin.
Herkese iyi gunler diliyorum.
Ulasmak isteyen olursa asperger25@gmail.com. Posta kutuma haftada birkac kez bakiyorum. Gec cevap verebilirim. Umitsizlenmeyin..
-- 22.07.2013 - 16:47
aynı şeyleri ben de yaşıyorum nerdeyse bir senedir ve hamile olduğum için ilaçta kullanamıyorum artık ama sanırım antidepresanlar daha çok tetikliyor ben ativan kullandım o zamanlar herşey çok güzeldi ama o ilacı bıraktıktan sonra hayatım zehir oldu ve artık odamdan dışarı adım atamıyorum kimseyle görüşmüyorum herşey rüya gibi.. allah hepimize acil şifalar wersin
ennteresan -- 11.08.2013 - 20:40
yazınızı okurken şaşırdığımı söylemem gerekir. böyle bir rahatsızlık tanımlanmış olduğunu görmek te şaşırttı beni en çok da bunun rahatsızlık olarak tanımlanmış olması...
nasıl ifade edildiğini geçersek belirtilerin büyük kısmına ve birkaç farklı görüşe daha sahibim. insan yaşamının değersiz olduğunu düşünmem gibi. canlılık tanımının insanlarda yaşam kavramını dolduracak yanılsamalara sebep olduğunu düşünmem gibi. insanların kapasitelerini kullanmalarının önemsiz oluşunu düşünmem gibi.
-- 29.05.2015 - 22:34
Arkadaşlar yaklaşık 2 aydır çok şiddetli hissediyorum.Onceleride hissediyordum ama takmıyordum herkes boyle hissediyor sanıyordum.Hatta ara sıra arkadaslarımla konusurken sanki ruyada gibi deiglmiyiz falan diyordum.Son 2 aydır şiddetli hissedince google dusuncelerimi yazdım ve benım şikayetlerimin tıpa tıpını yazan inasnalar gördum. Bu benı kısa sureligine rahatlatsada bu his 7/24 yanımda.Ellerime , bacaklarıma gariple bakıyorum. Sanki dunyayı gozlerımın arkasından izliyorum. Butun ınsanlar sanki benım ıcın hazırlanmış bir oyun gibi geliyor. Sanki duygularım yaşadıklarım sahte gibi geliyor madem sahte o zaman buraya neden yazıyorum. Lutfen bana bi arkadaş bi çare kimseyede anlamıyorum derdimi en son psikaytra gittim anti deprasan yazdı.
ersin.er.dogmus@hotmail.com lutfen ekleyin konusalım bişi yapalım.
rumana -- 03.06.2015 - 07:45
üye olun konuşalım paylaşalım. güzel forum burası hem, kafanız dağılır;)
sanalmanik -- 03.06.2015 - 20:08
arkadaşlar ne denir bilmiyorum ama ve bildiğimi sandığımıda söyleyemem ama
belki melatonini kullanımı denemek ama denemek benim tüm yazacaklarım
doğal tütün tüketimi
ketojenik ya da paleo diyetler denemek ve belki kök sebzlerlerle destekleyip karbonsuz ya da az karbonlu denemeler -açık
belki nispeten soğuk ve ılık duşlar ya da soğuk tedavisi ve terlemeli basit egzersizler -oksijenlenme ve için diyafram nefesi-karna inen nefes açmaları
belki magnezyum ya da doğal tuz kullanımları desteği
ve belki bol kahve tüketimi ve az yeme içme deneme
fiziksel olarak belki bunları destek olarak düşünebilir ya da deneyebilirsiz -size kalmış açık-araştırabilirsniz
şarkı söylemek -ek bol bol
ki ayrıca ingiliz tuzu, kolloidal uygulamalar yada homeopatikler ve valerianotu gibi şeyler bu ya da benzer durumlar için önerilir ben hepsini denemedim ya da kullanmadım
ama bi kısmını yaptım denedim fayda gördüm mü bilemem-seçemem sayamam
yada böyle bir bulgum (yukardaki gibi tıbbi bi kanı-tanı) ya da tanım yok ama kendi içimde böyle dönemlerim oldu, kendinden geçiyor ya da azalıyor evet ama dönmesel garip hissettmeler ve var ama yaşanılır ve sorunumun bu olduğunu söyleyemem ve bulgulayamamda;
dönme egzersizini bile basitçe buna ekleyebilirsiniz ve deneyebilirsiniz
belki bağırmak iyidir-belki doğaya inmek bilmiyorum, belki yazmak-çizmek
ses iyidir yüksek sesli iyi bir titireşimle iyi bir hoparlör ya da ses sistemi
-- 05.06.2015 - 21:48
valla hayatımın son dört beş yılını bir anda tanımladın ne yaptıklarımla bağlantılı hissediyorum nede yapmak istediklerimle geçen gün bir tost yaptım yalnızca ilk ısırığın tadını aldım daha sonra arkadaşla konuşuyorduk iki saniye sonra tostu aramaya başladım (belki biri çalmıştır belki bizim evin önünde ki musluğu çalan adam bunu da çalmıştır buradan sana sesleniyorum musluğu istediğin gibi tak yapamazsan biz sana monte ederiz) neyse sanki kendimi farklı bir gezegene ışınlanmış gibi hissediyorum (artık gökyüzünde o küçük mavi gezegenin olduğu yerde sarı devasa bir şey var) hayatımda kalk kahvaltı üniversite arkadaşlar ikinci kalite espiriler derste uyu her şey senaryoda yazıyor gibi geliyor