O zaman şöyle diyeyim, bu sanat çalışmasından aşağıda lıntıladığım çıkarımları yapmak bana göre mümkün değil
aileia beni rahatsız eden kötülüğün sıradanlığı, kendini savunamayan savunmayn birini gördüğü zaman sıradan insanın elinden geleni arkasına koymaması. bir kaç hareketine bir şey denmesin kişi, alıyor başına gidiyor, canavara dönüşüyor.
şey derler seri katilin seri katile dönüşmesinin nedeni ilk suçunu işlediğinde herhangi bir yaptırımla karşı karşıya kalmaması. kötülük doğası oluyor.
uygar toplumlarda regulasyon iyiki var. yoksa hepimiz cehennem zebanileri gibi olacağız
Toplumda sadist eğilimleri olan kişiler var, bunu zaten biliyoruz, 6 saat boyunca yakınlarından birkaç tanesi geçmiş olabilir, hemen genellemek doğru gelmiyor.
Bunun yanında insanlardan veya herhangi bir yaşayan varlıktan saf iyilik beklemek de doğru değil, bizi iyi yapan temel faktörlerden biri zaten "bazı hareketlerimze bir şey denebilmesi", toplum baskısını kastediyorum. Ve ikincisi türdeşlerimizle benzer silahlara sahip olmamız. Ahlakın evrimi zaten temelde caydırıcı faktörler üzerine kurulu. Bu sebeble herhangi bir gerçekliği simüle etmiyor demiştim.
Ama madem sanat ve dolayısıyla subjektif, tartışmayı uzatmaya gerek yok 🙂.