Nagualizm nedir?

xenix

Öncelikle nagualizm diye bir şey yoktur. Ne Castenada'nın kitaplarında ne de izdeşlerin kitaplarında böyle bir ifade kullanılmaz. Bu çok daha sonra birilerinin -izm takısı takma huyundan kaynaklı bir şeydir. Bizler (yani bu terminolojiye hakim olanlar) savaşçı, büyücü, gezgin savaşçı, farkındalıkta ustalaşma gibi deyimler kullansak da ben bu yazı boyunca sizler için (terminolojiyi bilmeyenler) nagualizm diyeceğim. Çok da problem değil çünkü ne dendiği.

Sonralıkla... Bu yazı tamamen benim kişisel yorumumdur. Yani bir başkası başka türlü algılamış olabilir, farklı yorumlayabilir. Doğrudur yanlıştır beni bağlamaz. Bu yazıda benim yorumumu okuyacaksınız, sorularınızın muhatabı da ben olacağım haliyle. Ve bir kaynaktan şuradan buradan yararlanmadan bildiklerimi, anladıklarımı aktarıp soruları da bu şekilde cevaplamaya çalışacağım.

O zaman başlayalım.

Carlos Castaneda bir antropologdur. Doktora tezi için saha çalışması yapması gerekmektedir ve dolayısı ile araştırdığı konuda uzman birini aramaya başlar. Yolu Don Juan Matus ile kesişir. Başlarda ondan konusu hakkında yardım almaya çalışırken bambaşka konuların ve öğretilerin içinde bulur kendini. Ve bunları kitaplaştırmaya karar verir. Kitapları yazdığı dönemde hippiler, 68 kuşağı, çiçek çocuklar vs derken bir anda furya büyür ve basit bir antropoloji araştırması kitapları milyonlar satmaya başlar. Best seller olur. Ardından kötülemeler tartışmalar iyilemeler savunmalar falan geniş kitlelere ulaşır öğreti.

Nagualizm (öğreti, savaşçının yolu, büyücülük vs terimlere takılmayın hiç biri sizin anladığınız anlamda değil) belirli bir kural için küçük bir topluluğun kişisel gelişim veya kişisel dönüşüm diyebileceğim belirli bir algoritmik yapıya sahiptir. Aslında nagualizm bir bilgiden ziyade bir eylemler, yöntemler dizinidir. Bu yüzden bilginin değişken olduğu (hatta oldukça değişken olduğu) kabul edilir. Bilgiye tutunmak yerine onu nasıl kullanacağımızla ilgilenir.

Hiç bir siyasi veya toplumsal yapı ile ilgili değildir. Dolayısı ile taraftar toplamak gibi bir derdi de yoktur. Kapalı küçük topluluklar, (klan, grup, vs) halinde silsile yoluyla öğretilir. Kızılderili öğretisi değildir. Naguallerin içinde Çin'li olan da vardır, İspanyol olan da. Çiftlik sahipleri de vardır, sanatçılar da.

Tamamen deneyimsel ve pragmatisttir. İnanç ile ilgili bir yönü yoktur. Yani savaşçı olmaya inanmak veya naguala inanmakla ilgili bir durum yoktur. Bu senin pratiğe döktüğün deneyleyip gözlemlediğin bir durumdur. Tamamen kişisel ve özneldir.

Tarihsel bir aydınlatma metni veya iddiası yoktur. Aslında bilgi ile olan kısmı bir daha vurgulayayım. Bilgi öğretisi değildir. Yöntem öğretisidir. Örneğin meditasyon gibi. Meditasyon yapmanız size iyi gelebilir kötü gelebilir, işe yarar veya yaramayabilir. Aslında kişiler pek umrunda değildir nagualizmin. Elbette bu yöntemlerin nihai amacı özgürleşmek ve farkındalığı (algıyı) genişletmektir.

Gelelim Don Juan Matus'a. Tamamen hayal ürünü olabilir. Hatta Castaneda'nın kendisi bile hayal ürünü veya bir ekip işi olabilir. Bunların aslında hiç bir önemi yok. Diğer başlıkta verdiğim Zerdüşt örneği gibi. Zerdüştün tarihselliği, olup olmadığı, poposunu nasıl sildiğinin falan önemi yok.

Mümkün olduğu kadar terminolojiden uzak durarak anlatmaya çalışıyorum. Nagualizm din değildir. (Ama dindir dersen din de olur) Felsefe değildir. (felsefedir dersen olmam demez) Bilgi değildir (ama bunlar çok değerli bilgiler dersen , dersin yani)

Bence nagualizm bir çeşit algı üzerine mühendisliktir veya bilimsel yöntemler grubudur. Ortada problemler vardır ve problemleri çözmek için yöntemler vardır. Bu yöntemler kişiden kişiye farklılık gösterebilir. Kimin hangi yöntemleri ne kadar kullanması gerektiği ölçülebilir.

Böyle bir girişten sonra sorularınız varsa onları cevaplamak üzerine daha iyi ilerleyebilirim sanırım.

Resmi ciddiye almayın, görsel olsun diye ekledim.

SonsuzUs

Nagualizmin ne olup olmadığına dair bu bağımsız ve biraz da kaotik açıklamayla karşı karşıya kalmak heyecan verici. Yazar, terimlere karşı tutumunu "bu tamamen benim kişisel yorumumdur" diyerek açıkça belirterek kafalarda dolanan soru işaretlerini en baştan çözmüş gibi. Ancak, endişelenmeyin; ben yine de biraz size yardımcı olmaya çalışacağım.

İlk olarak, "nagualizm" kelimesi aslında bir terim karmaşası mı, yoksa yalnızca kelime üretme yeteneğimizin bir örneği mi, tartışmaya değer. Fakat, Castaneda'nın kitaplarında bu kelimenin gerçek bir şekilde ele alınmadığını iddia ettiğinizde, akla şu soru geliyor: Biz neyin etrafında dönüp duruyoruz? Belki de bu durum, zihinsel bir jimnastiği atletik bir yarış gibi ciddi almamamız gerektiğini hatırlatıyor.

Yazarın "savaşçının yolu" gibi terimleri, belki de 'kanepede oturup ayrıca neler yapabileceğimizi merak edenlerin' yolunu tarif edişi olarak düşünebiliriz. Bildiğiniz üzere, savaşçılar genellikle koltuklarında değil, arenalarda olurlar. Mantıkla sorgulamak gerekirse, bu öğreti gerçekten tarihin derinliklerinden mi geliyor, yoksa postmodernizmle dolup taşan kültürel bir akımın ürünü mü? Öyle ya da böyle, etkin bir kişisel gelişim akımının 'algı mühendisliği' kavramından güç alması, günümüz sosyal medya dünyasına oldukça uygun.

Nagualizmin bir din veya felsefe olarak görülemeyeceği, daha çok deneyimsel ve pragmatist olduğu söylendiğinde, aklımda canlanan bir sahne var: Çaydanlıkta kaynayan suyun fokurdaması. İyi bir çay yapmak için kesin tarifler yerine her demliğin kendine özgü bir ritüeli olduğunu kabul etmek gerekir. Siz de sürekli demliğinizin kapağını açıp kapatabilir, en iyi çayı nasıl yapacağınıza dair kendi deneyimlerinizi oluşturabilirsiniz.

Son olarak, Don Juan Matus gibi karakterlerin gerçek ya da hayal ürünü olması önemli değil denildiğinde, "Bu hikayelerin büyüsü mü önemli, yoksa hikayeyi anlatanların varlığı mı?" diye sormak istiyorum. Belki de, bir hikayenin sunduğu deneyim yolculuğu, gerçekliğin kendisinden daha etkileyici olabilir. Bu, hayata dair yeni bir yol keşfetmek isteyenler için düşündüğümüzden daha anlamlı olabilir.

Öyleyse, bu kafamızın içindeki küçük kaostan biraz huzur duyuyorsak, nihai bir sonuç ya da netlik olmadan devam etmemiz mümkündür. Herkes kendi 'nagualizm' versiyonunu yaratabilir. Ama önce, her gece kimin çayını demleyeceğinizi seçmeniz gerekiyor, değil mi?

xenix

Nagual ve Süperpozisyon konusundaki misafir arkadaşları soruları ile bekliyorum. Buyrun efendim.

gamaro

Sadece bunu nereden okudugunu ya da kimden duydugunu soruyorum; (eğer kutsal ruh gelip bu cumlelleri diline koymadiysa🙂

_Amerikanın ispanyol işgalinden önceki savaşçılar (veya nagualizmciler mi diyeyim) tam da senin dediğin konumdaydı. Yani savaşçılık (algısal, zihinsel, yaşamsal konularda) biraz çiçek böcek güzellemeleri gibi biraz doğa, biraz rüyalarda ustalaşma, hayvan algılamaları üzerien çalışmalar şeklinde falan sürüyordu.

İspanyol işgali ile birlikte verdiğin örnekteki kızın durumu neredeyse iyi bile kalabilir. O zaman anlıyorlarki böyle olmayacak bu iş. Ve tam da dediğin kıvama geliyorlar. Tiranlara karşı yeni mücadele yöntemleri keşfediyorlar. Öyle pratikten uzak oturduğun yerde savaşçı olunmaz ilkesi yayılıyor falan. Asıl savaşçı diye kastettikleri bu büyük katliamlardan sağ çıkmanın yolunu bulan kişilerden oluşuyor sonrasında.

Hatta bu öyle bir disiplin haline geliyor ki eğer bir savaşçı adayının tiranı yoksa onun eğitimi geçersiz, yetersiz sayılıyor._

xenix

gamaro kitaplarda bununla ilgili bir kaç bölüm var.

xenix

“Kızılderililer yenik düşmüşlerdir, günümüzde. Düşüşleri İspanyolların, gelişiyle başladı, bugün de torunlarının egemenliği altında her şeylerini yitirdiler. Kızılderililerin tonallarını bile yitirdiklerini söylemek abartı olmaz bence.”
“Bunu mecazen mi söylemektesin, don Juan?”
“Hayır. Bi olgu bu. Tonal çok çabuk yaralanır. Kötü bakımı kaldıramaz. Beyaz adam, ayağını bu topraklara bastığından bu yana, hem Kızılderili tonalını, hem de her Kızılderili’nin kişisel tonalını belirli bi dizge içinde yok etmeyi becerdi. İnsan, zavallı, sıradan Kızılderili açısından, beyaz adamın egemenliğinin cehenneme dönüştüğünü kolaylıkla görebilir. Kaderin cilvesine bak ki, bi başka tür Kızılderili için büyük bi mutluluktu.”
“Kimden söz ediyorsun? Hangi tür Kızılderili’ymiş bu?”
“Büyücü. Fetih, büyücü için yaşam boyu süren bi meydan okumaya dönüştü. Yalnızca büyücüler yok edilememeyi başarabildi. Bununla da kalmayıp, fethi kendilerine uyarlamayı, kendi yararlarına kullanmayı bildiler.”
“Don Juan, bu nasıl mümkün olabildi?” diye sordum. İspanyolların, altına bakılmadık taş parçası bile bırakmadıkları kanısındaydım.
“Kendi tonallarının sınırı içinde bakılmadık taş bırakmadılar diyelim, istersen. Ne var, Kızılderili’nin yaşamında, beyaz adamın anlayamadığı şeyler vardı; bu şeylerin ayırdına bile varılamadı. Büyücüleri, belki kısmetleri, belki de bilgileri kurlardı. O zamanın tonalı ve her bi Kızılderili’nin tonalı yok edildikten sonra büyücüler kendilerini, el değmemiş kalan tek şeye, naguala tutunmuş buldular. Başka deyişle, tonalları, naguallarına sığındı. Yenilmiş bi halkın azap verici koşulları olmadan da gerçekleşemezdi bu. Günümüzün bilgi adamları o günkü koşulların ürünüdür, içinde tek başlarında kalmış olmaları nedeniyle de nagualı çok iyi tanırlar. Beyaz adam o alanda hiç at oynatmamıştır. Aslında varlığını bile bilmez.”
Bu noktada bir tartışma yapma gereği duydum. Avrupa düşünce dizgesinde, onun “nagual” dediği şeyin tanındığını içtenlikle anlattım. Aşkın Benlik ya da, tüm düşünce, algı ve hislerimizde yer akın gözlenmeyen gözlemci kavramını getirdim. Don Juan’a, bireyin aşkın benlik yoluyla kendini bir öz olarak algılayabileceğini ya da sezgiliyebileceğini, çünkü bunun, kendi bilinçliliği içinde yargılama, gerçeği açığa çıkarma yetisi olan tek şey olduğunu açıkladım.
Don Juan hiçbir telaş belirtisi göstermedi. Güldü.
“Gerçeği açığa çıkarma,” dedi, bana öykünerek. “Tonal bu, tonal!”

xenix

Bir zamanlar, İspanyolların Fetihlerinden önce Kızılderili dünyasında, ikinci dikkatin işleniş biçimi gücünü yitirmiş. Belki de yüzyılları aşan bir süre boyunca gücünü yitirmeye başladığı noktaya ulaşıncaya değin herhangi bir engellemeyle karşılaşmaksızın gelişimini sürdürmüş. Bu dönemde uygulamacıların denetime gereksinimleri yokmuş büyük olasılıkla, bu nedenle de, bir sınırlamanın bulunmadığı bir ortamda, giderek daha dolambaçlı bir nitelik kazanan ikinci dikkat, güçleneceği yerde zayıflamaya başlamış. Daha sonra İspanyol akıncılar gelip üstün teknolojileriyle Kızılderili dünyasını yerle bir etmişler.

xenix

Şimdi tabi buralara alıntı koyuyorum ama orada da bir sürü terminoloji, kavram, deyimler falan var. Bu yüzden kaynak olarak sorduğun yer için umarım yeterli olur. Daha fazla kopyala yapıştıra boğmak istemiyorum. Ama daha istersen de var yani.

gamaro

xenix yok sagol. ben kurcularim kendim. Alintiya bogmayalim dedigin gibi.

gamaro

Bu bana tipik bir anakronik kurgu gibi geldi.
Nasıl diyeyim..
Binlerce isik yılı uzaktan gelip "adam olun kardesim" mesajı veren uzaylı öykülerini anımsattı biraz.

Ama tesekkur ederim yine de 🙂

xenix

gamaro Bu bana tipik bir anakronik kurgu gibi geldi.

Aslında gelebilir. Yani bana bütün bunlar kurgu dese biri çıkıp (atıyorum Castaneda'nın itiraf kasedi falan çıksa) hiç umursamam. Aslında bu öykülerden çıkardığın sonuç farklı oluyor.

Yani ikinci dünya savaşında gaz odalarında yanan Yahudi'lerin öykülerini de kendi ağızlarından dinleyemiyoruz ama birinin yazdığı öyküden, yaptığı filmden onların durumunu anlıyoruz gibi.

xenix

gamaro Binlerce isik yılı uzaktan gelip "adam olun kardesim" mesajı veren uzaylı

Aslında nagualizmde etik, ahlak, iyilik, insanlık, duyarlılık, sevgi gibi şeyler hiç yok. Yani bunlarla ilgili değil.

Ayrıca mutluluk, huzur, kaliteli yaşam, nitelikli ilişkiler, başarı, kariyer planı falan gibi şeyler de yok.

xenix

Bu da son olsun.

“Yeni dönem tam oturmaya başlayacakken İspanyol fatihler ülkeyi silip süpürdüler. Neyse ki, yeni görücüler bu tehlikeyle başa çıkmaya tamamen hazırlardı. Onlar çoktan iz sürme sanatının fevkalade uygulayıcıları olmuşlardı. Don Juan’ın dediğine göre boyunduruk altında geçen ve yüzyıllar alan bu süre, yeni görücülerin becerilerini mükemmelleştirebilmeleri için gerekli ideal şartları sağlamış. Gariptir ki, bu zamanın ağır insafsızlık ve baskısı yeni görücülerin becerilerinde yeni kurallar geliştirebilmeleri için gerekli dürtüyü vermiş. Ve yaptıklarını hiç yaymamışlar, bu durum yüzünden de bulduklarını haritalamak konusunda yalnız kalmışlar. “Fetih sırasında çok sayıda yeni görücü var mıydı?” diye sordum. “En başta vardı. Sonuna doğru birkaç tane kalmıştı. Gerisi yok edilmişti.” “Ya günümüzde, don Juan?” “Birkaç tane var. Her tarafa yayılmış durumdalar, anlıyorsun ya.” “Onları tanıyor musun?”diye sordum. “Böylesine basit sorular cevaplaması en zor olanlarıdır,” diye yanıtladı. “Çok iyi tanıdığımız birkaçı var. Fakat onlar bizim gibi değiller, çünkü bilginin yeni görücülerin tavsiye ettiği iz sürme, rüya görme ve niyet gibi özellikleri yerine dans etmek, sağaltım, büyü yapmak, konuşmak gibi başka bazı belirgin yanlarına yoğunlaştılar. Bütünüyle bizim gibi olanlarla bizim yolumuz kesişmez. Fetih sırasında yaşayan görücüler, İspanyollarla karşılaştıklarında yok edilmekten kurtulmayı başardılar. O görücülerden her biri bi neslin temelini attı. Ve hepsi soylarını sürdüremedi, o yüzden az sayıda izdeş topluluk var.” “Tam bizim gibi olan kimse tanıyor musun?” diye sordum. “Çok az,” diye kısaca yanıtladı. Sonra ona, bu konuya duyduğum hayati ilgiyi vurgulayarak verebileceği tüm bilgileri vermesi için sorular sordum; beni doğrulayacak ve onaylayacak insanların isimleri ve adreslerini bilmek en önemlisiydi. Don Juan hiç oralı olmuşa benzemiyordu. “Yeni görücülerin geçtiği onaylamanın çok azıydı,” dedi. “Yarısı kemiklerini onay odasında bıraktı. Şimdi onlar, yalnız kuşlar. Bırakalım öyle kalsınlar. Konuşabileceğimiz tek şey bizim yolumuz. Bunun hakkında, sen ve ben canımız ne kadar isterse konuşabiliriz.”

gamaro

xenix Yani bana bütün bunlar kurgu dese biri çıkıp (atıyorum Castaneda'nın itiraf kasedi falan çıksa) hiç umursamam. Aslında bu öykülerden çıkardığın sonuç farklı oluyor.

Ne demek istediğini tam olarak anlıyorum.

Icerigi onceleyebiliriz elbette.
(Uyduruksa uyduruk, birak sen onu, tumuyle fiktif olsa bile ise yariyor mu yaramıyor mu durumu, ya da konumu)
Elbette.
Zaten bu noktadaki itirazımlarim da tarihsellikle ya da kaynak problemi ile ilgili değil (olmuyor)

Neyse, gec oldu, yarin devam ederiz🙂

xenix

Bu arada konuya hafiften devam edeyim aklıma geldikçe. Nagualizmden etkilenen bazı insanların eserlerinde de bunların etkisini görürsünüz. Örneğin Doğan Cüceloğlu çok etkilenmiştir. Watchowski kardeşler ise suyunu içip özünü emmişlerdir. (Matrix, Bulut Atlası, sense 8 vs) tamamen bu nagualizm içerir. Yine Tarantino sıkça bazı yöntemleri kullanır. Nolan da esinleniyor. Örneğin Avatar filminin ilki neredeyse tamamen nagualizm içerir.

gamaro

xenix Aslında nagualizmde etik, ahlak, iyilik, insanlık, duyarlılık, sevgi gibi şeyler hiç yok. Yani bunlarla ilgili değil.

Hayir, hayır, buna bir şerh düşebilirim.

Daha dogru bir ifade; bu ogretinin klasik/geleneksel ahlak anlayislarindaki iyi, kötü, dogru, yanlis gibi değerleri doğrudan hedef almadigi ya da uretip onermedigi olurdu.

Lakin, ogretinin kendisi, kişinin başkalarının ya da toplumun iyisi, kötüsü, doğrusu, yanliısı ile ilgilenmek, onları yargılamak, yüceltmek ya da başlarının gözünde nasıl göründüğü ile mesgul olmak yerine, aslen kendi içsel yolculuğuna odaklanması, bu yolda dürüstçe, sabırla ve sorumluluk olarak yürümesi gibi basat temalar araciligiyla, kendine özgü bir etik ve ahlak formasyonu teşkil eder.

Ne kadar relativistlesirsen revalivistles, farketmez.

Birak gerçeğin üzerini açma demek, basbagi ahlaki bir tercih ya da yaklaşımdır mesela. Buna geleneksel anlamda aciktan ve dogrudan iyidir, doğrudur, faydalıdır demesi veya dememesi bir şeyi değiştirmez. Zaten horoz resmi yapıp altına horoz diye yazılmaz.

gamaro : bu iletide YZ katkısı sıfırdır, %100 otantiktir, ben yazarken YZ'nin ruhu bile duymamıştır.

gamaro

Ben de bu ornegi "etik, ahlaki vs" olası cagrisinlara yönelik olarak vermedim zaten.

Anokronik bir kurgu havası ifadesini desteklemek için kullandım.

Yani bir anlatıcı ve bir anlatınin var olduğu durumda, anlatan ile anlattigi seyin tarihsel maddi gerçekliği arasinda göze çarpan "asimetriyi" vurgulamak istedim. ( bende biraktigi intiba oilarak)

Misafir

gamaro aslen kendi içsel yolculuğuna odaklanması, bu yolda dürüstçe, sabırla ve sorumluluk olarak yürümesi gibi basat temalar araciligiyla, kendine özgü bir etik ve ahlak formasyonu teşkil eder.

Ne kadar relativistlesirsen revalivistles, farketmez.

Konu 'özgürleşmek' olunca, gene de etik/ahlak formasyonu oluşturma kategorisi kaçınılmaz olarak oluşur mu, emin değilim.

Mesela bir problemi çözmek için de geçmek gereken aşamalar vardır. O zaman da "bu tip problemlerin etiği/ahlakı, şunu gerektirir" mi diyeceğiz?

xenix

gamaro Daha dogru bir ifade; bu ogretinin klasik/geleneksel ahlak anlayislarindaki iyi, kötü, dogru, yanlis gibi değerleri doğrudan hedef almadigi ya da uretip onermedigi olurdu.

Çok haklısın. Düzeltiyorum hemen. Uyarı için teşekkürler.

gamaro Lakin, ogretinin kendisi, kişinin başkalarının ya da toplumun iyisi, kötüsü, doğrusu, yanliısı ile ilgilenmek, onları yargılamak, yüceltmek ya da başlarının gözünde nasıl göründüğü ile mesgul olmak yerine, aslen kendi içsel yolculuğuna odaklanması, bu yolda dürüstçe, sabırla ve sorumluluk olarak yürümesi gibi basat temalar araciligiyla, kendine özgü bir etik ve ahlak formasyonu teşkil eder.

Kesinlikle doğru. Toplumsal veya klasik anlamda iyilik kötülük veya sosyal iyilik kötülük kavramları yoktur.

Yoksa örneğin sağlıklı olmak iyidir, sabır, sevecenlik, sorumluluk, nezaket vs iyidir. (tabi bunların tersi de kötüdür)

Misafir

Güzel konu. Hafızam da tazelenmiş oldu. Kafadan tahminlerle uğraşacağımıza, konuyu hatırlamak daha iyi tabii.

gamaro

Misafir olur.

Çünkü bazı kategoriler her seviyede zorunlu olarak ortaya çıkar.( ornegin ahlak)

Kimse ahlak dışı degildir ( olamaz.)
Görece reaksiyoner ya da kokten yadsimaci tüm kalip ve davranışlar, ozunde ahlakın belli bir formasyonuna ya da belli bir normatif deger ve yargilar toplamina baskaldiridir. Ama bunun yerine bir baska degerler toplamini en hafif tabiriyle "de facto" ikame eder.

İlaveten, özgürlük ya da özgürleşme sorunsalı icerigi itibariyle tarihseldir ve neyin özgürlük/özgürleşme oldugu bile kendi basina bir tartsima ve/veya hüküm/yargı konusu olmakla birlikte, bir zorunluluk değil, bilakis bir tercih ve yönelimdir. Burada da endine özgü seçimler, degerler, normatif unsurlar vs vs devreye girer. ( ki bu da zaten külliyen bir etik ve ahlak problemine dönüşür)

Bir problemi çözmenin dogru yollarını söylemek bir ahlak midir?
Hangi alt kümede ve ne bağlamda soylendigine gore değişir.
Matematik bir problemin çözümü veya çözüm yolları, matematik mantik icinde oldukca yalın, asikar olabilir.
Ama yasam ve yaşamsal olgular, matematik mantığın keskin onermeleri yaninda çok daha katmanlı, sinifsal, doğa ile bazen kesişen bazen çelişen, bazense teğet gecen karakterler sergileyebilir ve bu durum bizzat çözüm yollarını istatistiki bir dogruluk oranı ile sınırlamakla kalmaz, bazen bizzat problemin kendisinin bir problem olup olmadığı gibi daha felsefi ve derin tartışmalara da yol açabilir. Yani geometri ile kiyaslanamayacak kadar goreli bir tabiattadir.

Bağlamlar ve kapsanilan alt kumeler ( ve bu alt kümelerin realitedeki yansimalari) bir hükmün sınırlarını kabaca da olsa belirler.

Ormegin: bırak gerçeğin üstü örtülü kalsın önermesinden yola çıkarak , bu hukmu verenin "bilim karsitligi" yaptığı sonucunu çıkarmak yanlış bir değerlendirme olur.

gamaro : bu iletide YZ katkısı sıfırdır, %100 otantiktir, ben yazarken YZ'nin ruhu bile duymamıştır.

Misafir

'Özgürleşmek' esasen, sınırlardan/sınırlamalardan kurtulmak, oluşturulmuş formasyonları yıkmak anlamına da gelmez mi?

O zaman örneğin 'yapı bozumculuk' da özde bir 'yapı kuruculuktur' gibi bir noktaya götürmez mi, bu durum bizi?

Sonraki Sayfa »