Ya arkadaş...
Ben hakikaten anlamıyorum.
Yasanın görüşüldüğü komisyon salonuna, çocuklarını köpek saldırılarında kaybetmiş iki aile getirilmiş.
Elbette anlıyorum, bir anne baba için çok büyük, dayanılmaz, katlanılmaz, tarifi imkansız bir acı olmali boylesi bir felaket..
Ama bu nasıl bir mantıktır, nasıl bir ilişki ağı kurmaktır?
Anne baba feryat ediyor, çocuğunuzu kaybettik, köpekler saldırdı..
Yani ne denebilir ki.. böyle bir acının üstüne ancak yutkunabilir ve susabilirim ben, lakin o ailenin orada bulunma gayesi nedir, evet çıkarın bu kanunu öldürün hayvanları demek mi?
Köpekler benim çocuğumu öldürdü, siz de onları öldürün kısası mi?
Kaldı ki burada hayvanlardan bahsediyoruz.. Doğal yasam alanlari onbinlerce yıldır bizimle ortaklasmis, çoğu kez çaresizlik içinde hayatta kalma güdüsünden başka bir gayeleri olmayan, oyle insanlar gibi hesap kitap yapıp cana kıymamis, bilâkis az biraz sevgi ve ilgi gosterseniz kapinizin önünden ayrılmayacak hayvanlar.
Köpekler elbette çocuk öldürmesin, ama bunu söylerken onları yuzbinler halinde itlafa götürecek yolu kanunlastirmak dışında bir sözümüz olması gerekmez mi?
Yarın böyle birşey yürürlüğe girer ve milyonlarca kedi köpek öldürülürse, bu annenin ya da babanın içi mi soğuyacak?
ya da teselli mi olacaklar.. ?
Acıları bir nebze hafifleyecek mi?
..gerçekten anlamaya çalışıyorum..
Çocuğum kanin yerde kalmadı benzeri bir duygu ile görece bir huzur mu bulacaklar?
Bazen normal ve anormal olanın, simetrik ve asimetrik parametrelerin, yumurta tokusturur gibi birbiri ile tokusturuldugu sahnelere şahit oluyoruz.. ve ben herhalde gerizekalı olmalıyım ki, kafam gerçekten basmıyor.
